Op het Albeda geef ik het eerste half jaar les in het vak Brein met een bijbehorend boek dat vertelt over veel zaken die met je brein te maken hebben. Ik zeg altijd: jullie zijn belangrijker dan het boek. Als je zelf zaken te melden hebt, vragen wil stellen of over iets wilt praten, dan gaat dat voor. Bijna elke week was er wel iemand die iets vanuit zichzelf wilde vertellen. Dat kweekt bij zo’n klas een bepaalde intimiteit, veiligheid. Zeker als je dit consequent en integer toepast met elkaar. Vaak hebben de leerlingen in het verleden zoveel meegemaakt dat ze blij zijn om in een klas te mogen zitten waar ze geaccepteerd worden zoals ze zijn. Uiteraard zijn er regels waaraan een ieder zich moet houden en ik ben daar ook consequent in. Er praat één persoon tegelijk en je zorgt voor een goede luisterhouding. Ook lachen we elkaar niet uit. Dit was wel een zoektocht in het begin; ik kwam immers uit het basisonderwijs en dat is toch andere koek.
Hoewel….. leerlingen zijn leerlingen. De manier van aanspreken is anders, meer volwassen. De grappen zijn anders. De gesprekken gaan dieper. De discussies zijn pittiger:) Maar verder zie ik veel raakvlakken. Ook hier moeten leerlingen zich houden aan regels, anders werkt het niet. Als leerkracht moet je laten zien dat je betrouwbaar bent en doet wat je zegt. Je moet een band kweken met je klas. Als die is ontstaan is het niet moeilijk om les te geven op de manier die het beste bij je past: vol mooie leermomenten en persoonlijke groei. En nogmaals: fouten maken mag, daar leren we het meeste van.
Naast alle lessen bedrijfsadministratie, economie en andere vakken is het vak Brein een vak in levenslessen en omgang met elkaar. Maar ook in leren van en rekening houden met elkaar. Zo ontstaan er na verloop van tijd soms toch ruzies en/of kleine ergernissen. Dat mag en is zelfs logisch. Ik ga dan met hen aan de slag om deze op de juiste manier op te lossen. Een zeer dankbare klus.
Het is mooi om in deze wereld van autistische studenten te mogen rondwandelen en beter te leren begrijpen hoe hun brein in elkaar steekt. Die kennis gebruik ik ook weer in het basisonderwijs. Soms vraag ik de studenten om advies: hoe zouden jullie dit probleem in mijn geval aanpakken? Wat denk je dat deze leerling nodig heeft? Jullie zijn de ervaringsdeskundigen. Dat advies geven ze vaak maar al te graag en het is zeker nuttig.