Ik herinner het mij het nog goed: mijn zoon was een jaar of 9. Hij kwam heel enthousiast terug van school en dat was best bijzonder. Meestal vond hij school niet geweldig. Nu praatte hij voluit over een gymleerkracht. Deze man had 15 minuten met hem gesproken. Mijn zoon was vol lof over hem en bleef maar zeggen hoe aardig deze leraar was.
Mijn zoon was een stille leerling. Regelmatig hoorde ik: ‘Oh, van hem kan je wel een klas vol hebben. Hij doet zijn werk en is lekker rustig.’ En dat was ook zo. Maar daardoor zou je hem kunnen vergeten. En bovenstaand voorbeeld gaf bij mij aan hoe belangrijk aandacht voor stille leerlingen is. Juist diegenen die niet om aandacht vragen en het ook niet nodig lijken te vinden (zoals mijn zoon). Geef hen jouw tijd en laat je niet te snel afschrikken door bijvoorbeeld een stugge houding. Echte, gemeende aandacht is onmisbaar. Voor iedereen….