Auteur: Arkdesign

Hier zie je twee voorbeelden van volumemeters. Een volumemeter is een visuele ondersteuning van het gewenste geluidsvolume in de klas. Soms zijn kinderen heel enthousiast en kom je er zelf nauwelijks bovenuit. Als je vanaf het begin de volumemeter gebuikt (kan later ook nog wel:), leren ze het geluid te produceren wat wenselijk is op dat moment.
Uiteraard moet je dit eerst oefenen met de klas en zorgen dat je consequent bent. Het maakt kinderen bewuster van de geluiden die ze produceren. Voor gevoelige kinderen is het heel fijn als het geluidsniveau niet te hoog is. Bij hen komen harde geluiden extra hard binnen en zij hebben daar vaak last van.
Dit zijn twee voorbeelden, maar als je googelt kom je er nog veel meer tegen. Sommige leerkrachten gaan zelf aan het fröbelen. De fluisterstem is namelijk wel een lastige: fluisteren is niet zo goed voor je.

En dan zegt mijn zorgcoördinator op het Albeda: “Ik snap niet dat mensen niet gecoacht willen worden. Je leert er zoveel van.”

Je moet weten dat dit een ervaren leraar is, zeer geliefd bij studenten. Desondanks wilde hij, tezamen met alle andere docenten in de structuurklas, gecoacht worden.

Op zo’n moment ben ik echt heel trots:)

Gisteren gaf ik de workshop coöperatieve werkvormen in de structuurklas. Met elkaar bespraken we onder andere de succesverhalen, het spanningsveld en de werkvormen die geschikt zijn voor het mbo.
We bespraken ook zaken als:
– Wie gaat het ‘leren samenwerken’ aanpakken?
– Hoe stemmen we af, zodat de klassen niet overvraagd worden?
– Welke vakken lenen zich minder voor samenwerken?

Ik had aan het team een blad gegeven waar men ‘tips en tops’ op mocht zetten. De reacties waren positief.
– helder, duidelijk, eerlijk, praktisch toepasbaar, open, afwisselend, goed voorbereid.
Leerpunten die mee werden gegeven:
– zorg dat het geluid bij de filmpjes goed te verstaan is. (Klopt, dat was zacht)
– zorg dat je laptop in de lader zit. (klopt ook, hij viel uit. Dat was niet handig. Gelukkig kon ik wel snel weer verder, maar toch…)

Al met al een mooie workshop om op terug te kijken en met het team weer verder mee aan de slag te gaan.

Naast het werk voor het Albeda ben ik ook veel aan het coachen in het basisonderwijs. Ik coach leerkrachten met het maken van een goede start (bijvoorbeeld jonge leerkrachten die even een boost nodig hebben, zij-instromers of leerkrachten die nieuw beginnen op een school), maar ook leerkrachten die hun groep als dynamisch ervaren en een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Tevens coach ik leerkrachten die het prettig vinden als er even iemand kritisch meekijkt en hen bevestiging geeft of eventueel tips en/of aanvullingen. Uiteraard altijd vanuit een eerlijke, maar wel positieve invalshoek. We kunnen/mogen altijd leren.
Ook ben ik aan de slag als kindercoach en dan voornamelijk als er een vraag is vanuit een school en ouders. Soms heeft een kind even een paar gesprekken/oefeningen nodig om weer in zichzelf te vertrouwen/geloven en zich zo optimaal te kunnen ontplooien.

Het is zeer dankbaar werk en ik ben nog altijd blij dat ik met Hart voor de Groep ben gestart.

Binnenkort ga ik een workshop geven op het Albeda over coöperatieve werkvormen in de structuurklas. Mensen met autisme vinden samenwerken vaak een enorme uitdaging. Toch wordt dit soms wel verwacht van hen. In de structuurklas willen we hen dit op een veilige, prettige en constructieve manier aanleren. Ik neem veel kennis mee vanuit het basisonderwijs rond het aanleren van samenwerken. Uiteraard heb ik de werkvormen vertaald naar het mbo en niet alle werkvormen zijn geschikt. Maar het is een leuke uitdaging om hiermee aan de slag te gaan en te kijken wat werkt.
Naast een stukje samenwerken leren we de studenten ook hun grenzen aangeven: wanneer gaat het echt niet en wat zeg je dan? Zijn er alternatieve taken? Hoe los je dat op?

Superveel zin in!

Sinds een paar weken mag ik een leerling coachen bij het vormen van een groei mindset. Daarbij is het belangrijk dat iemand leert inzien dat het proces om iets te bereiken van invloed is op het eindproduct. Als je niet opgeeft en een doorzetter bent, kan je heel ver komen. Intelligentie staat niet vast, je kunt beter en slimmer worden door te oefenen en te leren.
Carol Dweck (Amerikaanse wetenschapper) heeft veel onderzoek gedaan op dit gebied. Google maar eens op fixed en growth mindset.

Van de week kreeg ik een fijn compliment van een groepsleerkracht: “Als jij bij mij observeert vind ik dat helemaal niet erg.”
Ik heb dit vaker gehoord.

Vaak vinden mensen het toch spannend als iemand meekijkt in de klas. Logisch, het is een kijkje in jouw keuken. Maar ik ga het volgende zeggen:

Veel mensen die ik observeer komen zoveel krachtiger over dan ik in mijn beginjaren was. Met vallen en opstaan heb ik zaken moeten leren. Ik kijk vaak met bewondering naar deze leerkrachten. Uiteindelijk ben ik heel ver gekomen, maar juist de ‘strijd’ die hieraan voorafging maakt dat ik weet waar ik over praat. Ik sta op gelijke hoogte met een leerkracht en heb hooguit meer kennis op dit moment. Dat maakt mijn coaching laagdrempelig. “I’ve been there.”

Afgelopen week had ik een gesprek met een jonge vrouw die ik al een poosje ken en met wie ik een goede band heb. Haar kracht is dat zij ongelooflijk goed kan verwoorden welke processen er dagelijks in haar hoofd plaatsvinden. Terwijl we praatten startte ze met tekenen. “Kijk, dit is wat er speelt in mijn hoofd: chaos!”

Ze legt uit: “Bij alles wat er gezegd wordt denk ik erover hoe het bedoeld wordt en hoe ik moet reageren en of ik het goed begrijp. Vervolgens blijft het in mijn hoofd zitten en kan ik er niet veel mee. Als ik het dan probeer uit te leggen begrijpen mensen mij regelmatig verkeerd en dan blijft dat weer in mijn hoofd zitten. Er is dus geen moment rust. Als er teveel gebeurt wat overprikkeling veroorzaakt wordt de chaos nog groter. Jullie als ‘niet autisten’ denken dat wij geen inlevingsvermogen hebben, maar wij zijn de HELE dag bezig met proberen in te leven in jullie en het begrijpen wat jullie bedoelen. Dat is dodelijk vermoeiend.”

Ik vroeg aan haar of ze het goed vond dat ik dit op mijn website deelde en dat vond ze oké. Het is een poging om meer begrip te krijgen van wat het leven met autisme in kan houden.

Ik kreeg dit bericht op zaterdagochtend via whatsApp, een mooie start van het weekend:) Met toestemming van de onderwijsassistente deel ik het hier:

Goedemorgen,

Ik wil je nog een keer bedanken voor je coaching. Ik heb gisteren in mijn eentje voor groep 7 gestaan en het is mij gelukt. ik voelde mij zeker en het ‘doen wat je zegt en zeggen wat je doet’ (wat je mij hebt geleerd) heeft geholpen om het te kunnen. Dus daarom BEDANKT!

Trots op haar!!!!

Een nieuw schooljaar is voor iedereen spannend: leerling en leerkracht. Hoe zorg je dat het zo goed mogelijk verloopt? Hieronder vind je een aantal tips die mij enorm hielpen er een prettig en veilig jaar van te maken met de klas.

– start ALTIJD vanuit vertrouwen en geef dat mee aan de leerling.
– wees oprecht, eerlijk en bovenal jezelf.
– zorg dat elke leerling evenveel waarde heeft voor je, wees onbevooroordeeld. Op die manier kweek je ook een band met die
leerlingen waarbij dit niet altijd vanzelfsprekend is.
– Start vooral vanuit het positieve, maar wees ook meteen duidelijk in wat je verwacht. Stel dus grenzen, liefst met de groep.
– Start na elke berisping weer opnieuw, gebeurd is gebeurd. Als je blijft hangen in negatief gedrag gaat het niet beter
worden.Verwacht dit ook van de groep.
– Leer kinderen elkaars mooie/sterke kant te zien.

Zo zijn er nog veel meer tips om een goede start te maken. Ik vond dit in het begin niet altijd makkelijk, je neemt ook jezelf als mens mee. Maar vooral het loslaten van (negatieve) verwachtingen bij leerlingen heeft mij heel erg geholpen. Zoek naar de mooie kanten, kweek een band. En dan blijkt die leerling vaak zo leuk te zijn. En vaak ook opgelucht dat jij dit in hem/haar ziet.
Het zorgde er bij mij voor dat ik de laatste jaren vol vertrouwen aan het schooljaar begon. Wetende dat het ging lukken en fijn zou worden! Ik gun dit elke leerling en leerkracht.
Lukt het niet, wacht dan niet te lang met hulp inroepen. Hoe eerder we aan de slag gaan, hoe beter. En bedenkt: voorkomen is beter dan genezen.